Włókna jednomodowe odznaczają się niską dyspersją i tłumiennością, przez co nadają się do transmisji długodystansowej. Najmniejsza tłumienność (spadek sygnału) występuje przy pewnych długościach fali świetlnej – tak zwanych oknach transmisyjnych: 1310 nm (II okno transmisyjne) i 1550 nm (III okno transmisyjne). Włókna jednomodowe umożliwiają transmisje w technologii xWDM, która umożliwia przepływność danych na poziomie Tb/s.
Włókna wielodomowe przenoszą wiele modów światła. Z powodu wyższej dyspersji niż we włóknach jednomodowych, stosuje się je głównie w kablach wewnętrznych i do transmisji krótkodystansowej. W przypadku tych włókien wykorzystywane są fale o długościach 850 nm i 1300 nm. Wielomodowe włókna światłowodowe opisuje się podając 2 średnice: rdzenia włókna i jego warstwy ochronnej. Na przykład włókno oznaczone 50/125 m ma rdzeń o średnicy 50 m i warstwę ochronną o średnicy zewnętrznej 125 m. Innym, często używanym włóknem wielodomowym jest włókno oznaczone jako 62,5/125. Alternatywnie stosuje się dla tych włókien oznaczenie G50 i G62,5.
System oznaczania kabli optotelekomunikacyjnych polega na kolejnym podaniu odpowiednich liter lub zestawu liter oraz cyfr arabskich wg poniższych zasad:
1) Obszar zastosowania kabla:
Z – zewnętrzne
ZKS – zewnętrzne, stosowane w kanalizacjach ściekowych
W – wewnętrzne
ZW – uniwersalne
S – samonośne (osemkowe)
ADSS – samonośne (okrągłe)
2) Rodzaj materiału powłoki zewnętrznej:
X – polietylen
V – poliamid
Xz – polietylen z zaporą przeciwwilgociową
yn – polwinit nierozprzestrzeniający płomienia
N – tworzywo bezhalogenowe nierozprzestrzeniające płomienia (FRLSOH)
Q – poliuretan
W przypadku powłoki zewnętrznej dwuwarstwowej, oznaczenia obydwu materiałów umieszczane są w nawiasach okrągłych np. (VX).
3) Rodzaj materiału powłoki wewnętrznej:
X – polietylen
Y – polwinit
N – tworzywo bezhalogenowe nierozprzestrzeniające płomienia (FRLSOH)
Al – aluminium
4) Oznaczenie kabla optotelekomunikacyjnego
OTK – kabel optotelekomunikacyjny
OTKG – kabel optotelekomunikacyjny górniczy
5) Rodzaj ośrodka kabla
ts – tubowy z uszczelnieniem nieżelowym
tc – tuba centralna
S – ścisła lub półścisła tuba
tm – mikrotuba
6) Oznaczenie kabla dielektrycznego
d – kabel dielektryczny
7) Oznaczenie wzmocnienia obwodu
D – dielektryczne wzmocnienie obwodowe przędzą aramidową
Db – dielektryczne wzmocnienie obwodowe przędzą szklaną
8) Rodzaj pancerza kabla
Ff – z taśmy stalowej falowanej
Ftl – z taśmy stalowej lakierowanej
Fo – z drutow stalowych okrągłych
9) Oznaczenie kabla płaskiego
p – kabel płaski
10) Liczba i rodzaj włókien światłowodowych
J – jednomodowe z nieprzesuniętą dyspersją typu „matched cladding” (G652D)
Ja, Jb – jednomodowe z nieprzesuniętą dyspersją typu „matched cladding” o podwyższonej wytrzymałości na zginanie, typ A lub B (G657)
Jn – z niezerową dyspersją (G655)
G50 – wielomodowe gradientowe o średnicy rdzenia 50 μm, typ OM2 (dostępne również OM3 lub OM4)
G62,5 – wielomodowe gradientowe o średnicy rdzenia 62,5μm
W przypadku kabli z różnymi rodzajami włókien poszczególne liczby i rodzaje oddziela znak „+”, np. 8G50+8J.
11) Dopuszczalna siła rozciągająca (dla kabli samonośnych)
np. 8kN
Na zewnętrznej powłoce kabla naniesione są trwale:
a) typ i symbol kabla,
b) liczba i rodzaj włókien światłowodowych w kablu,
c) nazwa wytwórcy,
d) rok produkcji,
e) piktogram
f) nadruk metryczny
Np.: KABEL OPTYCZNY Z-XOTKtsd 48J TF-KABLE 1 2013 1251 m
WŁÓKNA ŚWIATŁOWODOWE JEDNOMODOWE
| Parametry geometryczne | Jednostka | ITU-T G652D, J | ITU-T G657, Ja, Jb | ITU-TG655, Jn |
| Średnica pola modu dla fali 1310nm | μm | 9,2 ± 0,4 |
8,6 – 8,8 ± 0,4 | – |
| Średnica pola modu dla fali 1550nm | μm | 10,4 ± 0,5 |
9,6 – 9,8 ± 0,5 |
9,2 ± 0,5 |
| Średnica płaszcza | μm | 125 ± 0,7 | 125 ± 0,7 | 125 ± 1,0 |
| Średnica pokrycia pierwotnego | μm | 245 ± 5 | 245 ± 5 | 242 ± 7 |
| Niecentryczność rdzeń/płaszcz | μm | ≤ 0,5 | ≤ 0,5 | ≤ 0,5 |
| Niecentryczność pokrycie pierwotne/płaszcz | μm | ≤ 12 | ≤ 12 | ≤ 12 |
| Eliptyczność płaszcza | μm | ≤ 0,7 | ≤ 0,7 | ≤ 1,0 |
Parametry transmisyjne |
Jednostka | ITU-T G652D, J | ITU-T G657, Ja, Jb | ITU-TG655, Jn |
| Tłumienność jednostkowa: – dla fali 1310nm – dla fali 1550nm – dla fali 1625nm |
dB/km |
|
≤ 0,35 ≤ 0,20 – |
– ≤ 0,22 ≤ 0,25 |
| Dyspersja chromatyczna: – dla fali 1550nm – dla fali 1625nm |
ps/(nm*km) |
|
|
|
| Dyspersja chromatyczna w pasmach C i L: – dla fali 1530 – 1565nm – dla fali 1565 – 1625nm |
ps/√km(nm*km) | – – |
– – |
5,5 – 10,0 7,5 – 13,8 |
| Dyspersja polaryzacyjna (PMD) | ps/√km | ≤ 0,1 | ≤ 0,2 | ≤ 0,2 |
| Długość fali dla zerowej dyspersji | nm | 1300<λ0<1324 | 1300<λ0<1324 | ≤ 1460 |
| Długość fali odcięcia λcc | nm | ≤ 1260 | ≤ 1260 | ≤ 1450 |
WŁÓKNA ŚWIATŁOWODOWE WIELOMODOWE
| Parametry geometryczne | Jednostka | ITU-T G-651 | |
| Typ G50 (OM2) | Typ G 62,5 | ||
Średnica rdzenia |
μm | 50 ± 2,5 | 62,5 ± 2,5 |
| Średnica płaszcza | μm | 125 ± 2,0 | 125 ± 2,0 |
| Średnica pokrycia pierwotnego | μm | 242 ± 5 | 242 ± 5 |
| Eliptyczność rdzenia | % | ≤ 5 | ≤ 5 |
| Eliptyczność płaszcza | % | ≤ 1 | ≤ 1 |
| Niecentryczność rdzeń/płaszcz | μm | ≤ 1,5 | ≤ 1,5 |
| Apertura numeryczna | – | 0,200 ± 0,015 | 0,275 ± 0,015 |
Ogólne zasady postępowania z kablami światłowodowymi podczas ich instalacji opisano w Aneksie C normy IEC 60794-1-1 Ed.3.
Instalowanie kabli światłowodowych w kanalizacji kablowej
Na etapie planowania należy oszacować wielkości działających na kabel naprężeń rozciągających podczas jego instalowania.
Naprężenia rozciągające T działające na kabel podczas instalowania opisane są następującymi wzorami i ściśle zależą od trasy kablowej:
– trasa prosta T2 = μ L W g + T1
– trasa o nachyleniu α T2 = L W g (sinα + μ cosα) + T1
– trasa o skręcie β T2 = T1 eμβ
gdzie:
T1 – naprężenie rozciągające na początku sekcji
T2 – naprężenie rozciągające na końcu sekcji
L – długość w m
μ – współczynnik tarcia pomiędzy kablem a kanalizacją kablową lub prowadnicą
W – masa 1 m kabla w kg
α – kąt nachylenia w radianach („+” do gory, „-„ do dołu) (α = 0° trasa w poziomie, α = 90° trasa w pionie)
β – kąt skrętu w radianach (w płaszczyźnie poziomej)
g – przyśpieszenie ziemskie (9,81 m/s2).
W czasie instalowania kabli światłowodowych nigdy nie należy przekraczać podanej w karcie katalogowej dopuszczalnej maksymalnej siły rozciągającej kabla. Jeżeli szacowana wartość siły rozciągającej podczas instalacji w którejkolwiek sekcji przekracza wartość dopuszczalną, to należy zmienić metodę zaciągania kabla (np. zastosować metodę wdmuchiwania lub wykorzystać tzw. ósemkowanie kabla). Podczas instalowania kabli światłowodowych należy kontrolować wartość siły ciągnącej, wskazane jest jej rejestrowanie.
Po zainstalowaniu kabla naprężenie rozciągające powinno zostać zwolnione.
Nie należy pozostawiać kabla światłowodowego pod działaniem długotrwałego naprężenia rozciągającego z wyjątkiem przystosowanych do takiej pracy kabli do podwieszania. Postępowanie zgodnie z powyżej przedstawionymi wytycznymi gwarantuje nie uszkodzenie włókien światłowodowych oraz zachowanie ich długotrwałej niezawodności.
| KABLE CZWÓRKOWE | |||||
| Parametry elektryczne w temp 20oC | Jednostka | Średnica znamionowa żył miedzianych | |||
| 0,4 mm | 0,5 mm | 0,6 mm | 0,8 mm | ||
| Rezystancja pętli żył pary (maks.) | Ω/km | 300 | 191,8 | 133,2 | 73,6 |
| Asymetria rezystancji żył w parach (maks.) | % | – | – | – | – |
| Rezystancja izolacji każdej żyły (min.) | MΩ·km | 1500 | 1500 | 1500 | 1500 |
| Pojemność skuteczna par (średnia/maks.) | nF/km | 50/55 | 50/55 | 50/55 | 50/55 |
| Asymetria pojemności między torami macierzystymi w czwórce k1 (maks.) | pF/km | 854 | 854 | 854 | 512 |
| Asymetria pojemności między torami macierzystymi sąsiednich czwórek k9-k12 (maks.) | pF/km | 256 | 256 | 256 | 170 |
| Asymetria pojemności torów macierzystych czwórek względem ziemi e1, e2 (maks.) | pF/km | – | – | – | 1707 |
| Odporność polietylenowej piankowej izolacji żył na napięcie probiercze w ciągu 1 min. żyła/żyła żyła/zapora przeciwwilgociowa |
V |
|
500 ~ ; 750 1400 ~ ; 2100 |
||
| Odporność polietylenowej jednolitej izolacji żył na napięcie probiercze w ciągu 1 min. żyła/żyła żyła/zapora przeciwwilgociowa |
V | 700 ~ ; 1000 2000 ~ ; 3000 |
– – |
– – |
|
| Odporność na napięcie probiercze powłoki polietylenowej | kV | 8 ~ ; 12 | |||
Każdy kabel posiada: wytłoczone na powłoce oznaczenie długości, oznaczenie kabla, nazwę wytwórni oraz rok produkcji, lub cechowanie za pomocą turkusowej nitki rozpoznawczej, umieszczonej pod zaporą przeciwwilgociową lub izolacją ośrodka.
Istnieje możliwość wykonania po uzgodnieniu kabli o innej długości fabrykacyjnej, układzie lub liczbie czwórek, jednak długość takiego odcinka nie może być mniejsza niż 100 m.
Standardowo dopuszcza się w dostawie do 10 % odcinków nienormatywnych w przypadku kabli o liczbie czwórek nie przekraczającej 100 i 5 % – w przypadku kabli o liczbie czwórek.
| KABLE PAROWE | ||||
| Parametry elektryczne w temp 20oC | Jednostka | Średnica znamionowa żył miedzianych | ||
| 0,5 mm | 0,6 mm | 0,8 mm | ||
| Rezystancja pętli żył pary (maks.) | Ω/km | 191,8 | 133,2 | 73,6 |
| Rezystancja izolacji każdej żyły (min.) | MΩ·km | 1500 | 1500 | 1500 |
| Pojemność skuteczna par (średnia/maks.) | nF/km | 50/55 | 50/55 | 50/55 |
| Asymetria pojemności między torami macierzystymi w czwórce k1 (maks.) | pF/km | 854 | 854 | 512 |
| Odporność polietylenowej piankowej izolacji żył na napięcie probiercze w ciągu 1 min. żyła/żyła żyła/zapora przeciwwilgociowa | V | 500 ~;750 1400 ~;2100 | ||
| Odporność polietylenowej jednolitej izolacji żył na napięcie probiercze w ciągu 1 min. żyła/żyła żyła/zapora przeciwwilgociowa | V | 700 ~;1000 2000 ~;3000 | – – | |
| Odporność na napięcie probiercze powłoki polietylenowej | kV | 8 ~;12 | ||
| KABLE STACYJNE | |||||
| Parametry elektryczne w temp 20oC | Jednostka | Średnica znamionowa żył miedzianych | |||
| 0,4 mm | 0,5 mm | 0,6 mm | 0,8 mm | ||
| Rezystancja pętli żył pary (maks.) | Ω/km | 300 | 191,8 | 133,2 | 73,6 |
| Rezystancja izolacji każdej żyły (min.) | MΩ·km | 200 |
|||
| Asymetria pojemności między punktami k1 (maks.) | pF/km | 800 | |||
| Tłumienność falowa toru przy 800 Hz (maks.) | db/km | – | 1/85 | – | – |
| Pojemność skuteczna par (YTKSY/YTKSYekw/YTKSYekp) | nF/km | 120/150/200 | |||
Odporność izolacji żył na napięcie probiercze w ciągu 1 minuty |
V | Napięcie probiercze o częstotliwości 50 Hz: |
|||
Każdy kabel posiada wytłoczone na powłoce oznaczenie długości, literowo-cyfrowe oznaczenie konstrukcji, nazwę producenta oraz rok produkcji lub równoważne cechowanie za pomocą turkusowej nitki rozpoznawczej, umieszczonej pod zaporą przeciwwilgociową lub izolacją ośrodka.
Istnieje możliwość wykonania po uzgodnieniu kabli o innej długości fabrykacyjnej, układzie lub liczbie czwórek, jednak długość takiego odcinka nie może być mniejsza niż 100 m.
Standardowo dopuszcza się w dostawie do 10 % odcinków nienormatywnych w przypadku kabli o liczbie czwórek nie przekraczającej 100 i 5 % – w przypadku kabli o liczbie czwórek większej niż 100.
A
ABSORPCJA W ŚWIATŁOWODZIE
Pochłanianie energii przez materiał światłowodu.
ADAPTER/ŁĄCZNIK ŚWIATŁOWODOWY
Element centrujący, umożliwiający połączenie ze sobą dwóch złączy światłowodowych.
ADAPTER/ŁĄCZNIK HYBRYDOWY
Element centrujący, umożliwiający połączenie ze sobą dwóch złączy światłowodowych różnego standardu.
ADSS
(All Dielectric Self-Supporting) – całkowicie dielektryczny, samonośny, napowietrzny kabel światłowodowy.
APERTURA NUMERYCZNA ŚWIATŁOWODU
Parametr określający zdolność światłowodu do wprowadzania energii optycznej do włókna.
C
CABLELOK
Mechaniczne, nietermokurczliwe uszczelnienie kabla wprowadzanego do mufy światłowodowej.
CAŁKOWITE WEWNĘTRZNE ODBICIE
Zjawisko fizyczne, zachodzące na granicy dwóch ośrodków o różnym współczynniku załamania, podstawa działania światłowodu.
CWDM
Zwielokrotnienie falowe, z rzadkim podziałem długości fali, pozwala na przesyłanie pojedynczym światłowodem do 18 fal optycznych, w odstępach po 20 nm.
CYRKULATOR OPTYCZNY
Pasywny element optyczny, pozwalający na odseparowanie fal świetlnych o tej samej długości, przesyłanych w przeciwnych kierunkach w światłowodzie. W systemach telekomunikacyjnych stosowany, jako zwielokrotnienie falowe umożliwiające nadawanie i odbiór sygnału optycznego o tej samej długości, za pomocą pojedynczego włókna światłowodowego.
D
dB
Decybel. Jednostka wyrażająca w skali logarytmicznej stosunek dwóch wielkości. W telekomunikacji światłowodowej stosowana min. do określenia strat wtrąceniowych, odbiciowych, separacji.
dBm
Jednostka określająca poziom mocy w odniesieniu do 1 mW.
DWDM
Zwielokrotnienie falowe, z gęstym podziałem długości fali, pozwala na przesyłanie pojedynczym światłowodem wielu fal optycznych, oddalonych od siebie o np. 0,4 nm; 0,8 nm; 1,6 nm.
DYSPERSJA
Zjawisko prowadzące do poszerzenia i rozmycia impulsu optycznego, na wyjściu układu telekomunikacyjnego, w stosunku do impulsu wejściowego.
DYSPERSJA CHROMATYCZNA
Degradacja sygnału optycznego wynikająca z niezerowej szerokości spektralnej impulsu świetlnego. Na dyspersję chromatyczną składają się: dyspersja falowodowa i materiałowa.
DYSPERSJA FALOWODOWA
Degradacja sygnału optycznego wynikająca z faktu, że część jego mocy rozchodzi się w rdzeniu, a część w płaszczu światłowodu (w materiałach o różnych współczynnikach załamania światła). Ilość światła rozchodzącego się w rdzeniu i płaszczu uzależniona jest od częstotliwości fali optycznej.
DYSPERSJA MATERIAŁOWA
Rozmycie impulsu optycznego wynikające z zależności współczynnika załamania ośrodka od długości fali.
DYSPERSJA MODOWA
Zjawisko poszerzania się impulsów optycznych w światłowodach wielomodowych. Wynika z różnych prędkości grupowych rozchodzenia się poszczególnych modów w danym włóknie optycznym.
DYSPERSJA POLARYZACYJNA
Degradacja impulsu wynikająca z różnych dróg optycznych dla prostopadłych składowych modu światła.
F
FERRULA
Precyzyjnie wykonana tulejka, służąca do centrycznego zamocowania i usztywnienia włókna światłowodowego w obrębie złącza światłowodowego.
FTTA
(Fiber to the Antenna) – odmiana technologii FTTx, stosowana w sieciach radiowych. Polega ona na doprowadzeniu sygnału drogą optyczną ze stacji bazowej do głowicy radiowej, umiejscowionej w pobliżu jednej bądź kilku anten.
FTTB
(Fiber to the Building) – odmiana technologii FTTx, polegająca na doprowadzeniu światłowodu bezpośrednio do budynku i zakończeniu go w szafie wewnątrzbudynkowej.
FTTC
(Fiber To The Curb) – odmiana technologii FTTx, polegająca na doprowadzeniu światłowodu do grupy budynków i zakończeniu go w szafie ulicznej.
FTTD
(Fiber To The Desk) – odmiana technologii FTTx, polegająca na doprowadzeniu światłowodu do biurka.
FTTH
(Fiber To The Home) – odmiana technologii FTTx, polegająca na doprowadzeniu światłowodu bezpośrednio do gniazdka końcowego abonenta.
FTTx
(Fiber To The x) – technologia budowy sieci światłowodowych, „x” określa miejsce, do którego prowadzona jest sieć optyczna.
FRP
(Fiber Reinforced Plastic) – plastik wzmacniany włóknem szklanym, wykorzystywany na przykład, jako element wytrzymałościowy kabli światłowodowych.
G
GBIC
(GigaBit Interface Converter) – jest urządzeniem nadawczo-odbiorczym używanym w rozwiązaniach telekomunikacyjnych. Stanowi interfejs światłowodowy lub miedziany dla urządzeń aktywnych. Ze względu na duże rozmiary zastępują go SFP lub Mini-GBIC.
GPON
(Gigabit Passive Optical Network) – standard pasywnej sieci optycznej, w której stosuje się podział sygnału z jednego włókna na wielu użytkowników.
H
HDPE
(High Density Poliethylen) – polietylen o wysokiej gęstości, wykorzystywany do wyrobu powłok zewnętrznych kabli światłowodowych, kanalizacji teletechnicznej, mikrokanalizacji i zasobników doziemnych.
I
IK
Współczynnik określający stopień ochrony urządzenia przed udarami mechanicznymi.
IP
Współczynnik określający stopień ochrony urządzenia przed penetracją czynników zewnętrznych – płynów i ciał stałych.
IZOLATOR ŚWIATŁOWODOWY
Element optyczny przepuszczający światło tylko w jednym kierunku.
K
KĄT AKCEPTACJI
Maksymalny kąt bryłowy, przy którym promień świetlny wejdzie do rdzenia włókna światłowodowego, a następnie ulegnie całkowitemu wewnętrznemu odbiciu na granicy płaszcza i rdzenia.
KOMUTACJA
Jest to możliwość wykonywania przełączeń światłowodów za pomocą złączy światłowodowych.
L
LAN
(Local Area Network) – lokalna sieć komputerowa.
LASER
(Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) – wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania. Urządzenie optyczne emitujące spójną wiązkę promieniowania elektromagnetycznego.
LSOH
(Low Smoke Zero Halogen) – materiał bezhalogenowy, niepodtrzymujący płomienia i emitujący ograniczoną ilość dymu podczas spalania. Spełnia wymogi przeciwpożarowe dotyczące instalacji wewnątrzbudynkowych.
M
MIKROKANALIZACJA
System mikrorurek stanowiący alternatywę dla tradycyjnej kanalizacji teletechnicznej.
MIKRORURKA
Rurka o niewielkiej średnicy (od 3,5 do 14 mm) używana w systemach mikrokanalizacji.
MINIMALNY PROMIEŃ GIĘCIA KABLA
Parametr określający najmniejszy łuk kabla, który nie spowoduje wystąpienia uszkodzeń w jego strukturze wewnętrznej oraz pogorszenia parametrów transmisyjnych włókna.
MOD
Rozkład energii elektromagnetycznej w włóknie światłowodowym.
MUFA
Osłona nierozłącznych połączeń światłowodowych (tzw. spawów).
MULTIPLEKSER xWDM
Element sieci optycznej pozwalający połączyć sygnały nadawane na różnych długościach fali, w jednym włóknie światłowodowym. ”x”- oznacza gęstość podziału długości fali.
O
ODF
(Optical Distribution Frame) – światłowodowa przełącznica dystrybucyjna.
OLT
(Optical Line Termination) – urządzenie dystrybucyjne, jednostka centralowa.
ONT
(Optical Network Termination) – terminal abonencki, urządzenie zakańczające sieć optyczną u odbiorców.
ONU
(Optical Network Unit) – urządzenie zakańczające sieć optyczną w lokalnym punkcie dystrybucyjnym.
OPGW
(Optical Ground Wire) – linka odgromowa z centralną tubą zawierającą włókna światłowodowe.
P
PATCHCORD
Odcinek kabla światłowodowego obustronnie zakończony złączami.
PIGTAIL
Odcinek kabla światłowodowego jednostronnie zakończony złączem.
PŁASZCZ
Powłoka otaczająca rdzeń włókna światłowodowego, o mniejszym współczynniku załamania światła niż w rdzeniu włókna.
PŁYN/ŻEL IMERSYJNY
Materiał, którego współczynnik załamania światła ma wartość zbliżoną do współczynnika załamania rdzenia włókna. Jego zadaniem jest zwiększenie strat odbiciowych.
POF
(Plastic Optical Fiber) – włókno optyczne wykonane z tworzywa sztucznego.
PON
(Passive Optical Network) – pasywna sieć optyczna wykorzystująca światłowód jednodomowy, jako medium transmisyjne między urządzeniem centralowym OLT a zakończeniem abonenckim ONT. Sygnał w sieci PON rozdzielany jest przez splittery optyczne, będące pasywnymi elementami rozdzielającymi.
POWŁOKA PIERWOTNA WŁÓKNA
Warstwa ochronna nakładana bezpośrednio na włókno światłowodowe podczas procesu jego wyciągania, zabezpieczająca je przed szkodliwym wpływem otoczenia.
PRZEŁĄCZNICA ŚWIATŁOWODOWA
Element sieci optycznej wykorzystywany do wykonywania zakończeń światłowodowych kabli liniowych. Zapewnia organizację i ochronę spawów, gromadzenie zapasów włókien oraz podłączenie światłowodów do urządzeń zewnętrznych.
R
RDZEŃ WŁÓKNA ŚWIATŁOWODOWEGO
Centralna część, w przekroju poprzecznym włókna, otoczona płaszczem o mniejszym współczynniku załamania. Transmitowane światło utrzymywane jest w rdzeniu dzięki zjawisku całkowitego, wewnętrznego odbicia na granicy rdzenia i płaszcza.
REFLEKTANCJA ZŁĄCZA ŚWIATŁOWODOWEGO
Stosunek mocy padającej do mocy odbitej od przyrządu optycznego lub od urządzenia końcowego, wyrażony w dB ze znakiem minus. Dla określenia mocy odbitej od końca światłowodowego łącza kablowego, zaleca się stosowanie terminu straty odbiciowe.
REFLEKTOMETR
Przyrząd pomiarowy służący do analizy parametrów optycznych torów światłowodowych. Pozwala na lokalizację zdarzeń takich jak złącza, spawy, uszkodzenia i zgięcia.
S
SFP
(Small Form-factor Pluggable lub Mini-GBIC) – jest kompaktowym urządzeniem nadawczo-odbiorczym, używanym w rozwiązaniach telekomunikacyjnych. Stanowi interfejs światłowodowy lub miedziany dla urządzeń aktywnych. Ze względu na małe rozmiary, zastępuje GBIC.
SPLITTER PLC
Pasywny element dzielący moc sygnału optycznego, wykonany w technologii planarnej.
SPRZĘGACZ FBT
Pasywny element optyczny, wytwarzany metodą rozciągania wiązki skręconych włókien światłowodowych w płomieniu palnika gazowego.
STRATY ODBICIOWE
Stosunek mocy padającej do mocy odbitej od końca światłowodowego łącza optycznego, wyrażony w dB ze znakiem plus. Dla określenia mocy odbitej od przyrządu optycznego lub urządzenia końcowego, zaleca się stosowanie terminu reflektancja.
STRATY WTRĄCENIOWE
Straty mocy sygnału optycznego wynikające z wprowadzenia do toru transmisyjnego dodatkowego elementu. Wyrażone są logarytmiczną miarą stosunku mocy światła docierającego do odbiornika przed włączeniem dodatkowego elementu, do mocy odbieranej przy włączonym elemencie dodatkowym. Straty wtrąceniowe
wyrażane są w decybelach (dB).
T
TŁUMIENNOŚĆ
Strata mocy optycznej przypadająca na jednostkę długości włókna. Nie powoduje ona zniekształceń transmitowanego sygnału. Tłumienność wyrażana jest w decybelach na kilometr (dB/km) lub w decybelach na metr (dB/m).
TŁUMIK
Element optyczny, służący do tłumienia sygnału optycznego o ustaloną wartość wyrażoną w dB.
W
WDM
(Wavelength Division Multiplexing) – technika transmisji optycznej, polegająca na zwielokrotnieniu sygnału w dziedzinie długości fali. WDM umożliwia równoległą, równoczesną i niezależną transmisję wielu fal świetlnych, o różnych długościach w jednym włóknie światłowodowym.
WŁÓKNO GRADIENTOWE
Włókno światłowodowe, w którym współczynnik załamania rdzenia zmniejsza się w miarę oddalania się od osi rdzenia. Osiąga on wartość równą współczynnikowi załamania płaszcza na granicy z płaszczem. Włókna gradientowe są włóknami wielomodowymi (duża apertura numeryczna NA) o małej dyspersji.
WŁÓKNO JEDNOMODOWE
Włókna z rdzeniem o wymiarach i aperturze numerycznej na tyle małych, że możliwa jest propagacja tylko jednego modu optycznego.
WŁÓKNO ŚWIATŁOWODOWE
Medium transmisyjne wykonane z materiału dielektrycznego, składające się z rdzenia i płaszcza o różnych współczynnikach załamania. Różnica współczynników umożliwia całkowite wewnętrzne odbicie i propagację światła w obrębie rdzenia.
WŁÓKNO WIELOMODOWE
Włókno światłowodowe, pozwalające na prowadzenie dyskretnych modów o stałej długości fali, ale o różnych drogach optycznych.
WSPÓŁCZYNNIK ZAŁAMANIA OŚRODKA
Stosunek prędkości światła w próżni, do prędkości światła w danym ośrodku.
Z
ZŁĄCZE ŚWIATŁOWODOWE
Połączenie rozłączne, umożliwiające prawidłową transmisję między łączonymi włóknami światłowodowymi i zapewniające pewny, mechaniczny kontakt, dzięki odpowiedniemu wyszlifowaniu i wycentrowaniu włókien.
Multipleksacja w dziedzinie długości fali, polega na przesyłaniu jednym włóknem wielu fal optycznych o różnych długościach. W tym przypadku proces multipleksacji możemy wykonać za pomocą pasywnych elementów optycznych, takich jak: multipleksery/demultipleksery WDM, CWDM lub DWDM. Podstawowa różnica pomiędzy poszczególnymi systemami, to liczba i odległość pomiędzy kanałami optycznymi.
W najprostszym systemie (WDM), pojedynczym włóknem optycznym przesyłane są dwie fale o różnych długościach, zazwyczaj 1310 i 1550 nm (ponieważ są to najczęściej stosowane fale w telekomunikacji). Standard CWDM umożliwia przesyłanie do 18 kanałów oddalonych od siebie o 20 nm. Ze względu na duże odległości pomiędzy poszczególnymi kanałami, obie w/w metody zaliczane są do najtańszych sposobów zwiększenia przepływności sieci optycznych. W sieciach DWDM, odległości pomiędzy sąsiadującymi ze sobą kanałami są niewielkie i wynoszą 1,6 nm, 0,8 nm lub 0,4 nm. Niesie to za sobą znacznie wyższe koszty optyki.
Innym sposobem zwielokrotnienia przepustowości sieci optycznej jest zastosowanie cyrkulatorów. Umożliwiają one przesyłanie dwóch fal optycznych o tej samej długości w pojedynczym światłowodzie w przeciwnych kierunkach. Jest to rozwiązanie szczególnie interesujące ze względu na fakt, iż nie wymaga żadnej rekonfiguracji urządzeń aktywnych, czy też konwersji długości fali. Po włączeniu dwóch cyrkulatorów na obu stronach toru transmisyjnego w pojedynczym włóknie, uzyskujemy dwa kanały transmisyjne. Usługę przesyłaną dotychczas dwoma włóknami optycznymi, możemy przesyłać pojedynczym światłowodem.
Zastosowanie pasywnych zwielokrotnień, stanowi bardzo szybką i niedrogą metodę rozbudowy sieci optycznych. Wybierając elementy pasywne, spośród wielu ich parametrów, należy zwrócić szczególną uwagę na izolację międzykanałową danego rozwiązania. Zbyt niska wartość izolacji, zależnie od parametrów urządzeń aktywnych, może doprowadzić do zakłóceń transmisji – sygnał z nadajnika danego urządzenia, będzie odbierany przez detektor tego samego urządzenia.
Dla ułatwienia obsługi oraz w celu zapewnienia możliwości instalacji elementów pasywnych w istniejących przełącznicach, HURT-TEL oferuje elementy zamontowane w modułach, zgodnych ze standardem LGX, z zakończeniami w postaci adapterów, wmontowanych w listwę czołową lub wyprowadzeniami kablem stacyjnym, bądź w kasetach spawów.
